Het wonderlijke verhaal van de ransuilen van Wilnis: deel 4 Kleine uiltjes worden groot…

Er is meer te vertellen over de ransuil die het haasje was na het kappen van zijn roestplaats. Vorige week vertelde ik hoe het uilenjong zijn weg naar het nest terug moest vinden vanaf de punt van het dak…

Waar zit het jong?
Gespannen luisterde ik het eerste uur na de reddingsoperatie naar de geluiden van de uilen. Het was inmiddels pikdonker dus het uiltje was niet meer te zien. Uit de geluiden maakte ik op dat het jong al in de appelboom was gesprongen. De eerste hindernis was dus genomen. Daarna viel ik in een onrustige slaap. Om halfvijf in de ochtend schrok ik wakker. Het uilenjong: zat het al in de hoge bomen naast de appelboom? Door het open raam hoorde ik hem piepen. In alle vroegte liep ik de straat op om te kijken. Als hij weer op de grond was beland, dan zou ik hem vangen en de brandweer bellen om hem terug te zetten in zijn nest.

De uilengeluiden vertelden het verhaal: het uiltje zat nu inderdaad in een van de hoge bomen naast de appelboom. Precies volgens plan! Hij zat nog niet op de hoogte van de toppen, en was nog ver van zijn nest verwijderd, maar toch… Het andere jong zat hoog en droog naast zijn nest.

Verse uilenballen
Het waren toch wel spannende dagen. Zou hij niet bij zijn volgende vliegpoging weer op de grond belanden? Zouden de ouders hun jong dat niet bij het nest zat voeden? Wanneer was het uiltje dan sterk genoeg om hoger te komen? Alle zorgen bleken ongegrond. Al gauw lagen er uilenballen onder de plek waar het jong zat en lag er verse poep op de stoep. Het diertje werd goed verzorgd door zijn ouders.

Het duurde twee dagen voor het jong hoger de bomen in kwam. Tot die tijd had ik een tuinuiltje. Hij koos een boom achter in de tuin en zat daar overdag. In de avonduren deed hij zijn verplichte vliegoefeningen. Onze katten kregen tijdelijk huisarrest.

Moederuil coördineert de vlieglessen
Inmiddels zitten beide jongen hoog in de bomen en komen ze niet meer in de buurt van hun nest. Moederuil gebruikt elke avond de punt van ons dak: vanaf deze plek moedigt ze de jongen aan om steeds iets verder te vliegen. De uiltjes fladderen nu tussen de bomen heen en weer – van top naar top. Het uilenechtpaar vliegt af en aan met muisjes om hun hongerige kroost te voeden.

Gezelligheid op straat
Ik ben niet de enige die geniet van de uilenfamilie. De hele dag lopen buurtbewoners omhoog kijkend door de straat, om een glimp van de uilen op te vangen. Mensen vertellen elkaar waar de ze op dat moment zitten. Iedere avond komen omwonenden kijken naar de vliegoefeningen en ondertussen, wordt er gezellig gekletst.

Tot volgend jaar…?
Binnenkort, vliegen de jongen uit om te ze leren jagen. Dan vertrekt de uilenfamilie. Ik zal ze missen. Uilen keren vaak het volgende broedseizoen terug naar hun nestelplaats. Ik hoop van harte dat ze volgend jaar het oude eksternest overnieuw zullen gebruiken, zodat ik nog een keer kan genieten van uilenjongen, uilenkreten, braakballen en de hele rataplan.

Ik ga maar eens aan de gemeente vragen of ze deze hoge bomen nog een poosje willen sparen.

Naschrift: de ransuil wordt met uitsterven bedreigd en staat op de rode lijst, met de status kwetsbaar. Gemeentes in Nederland kunnen veel betekenen voor kwetsbare vogels. Lees hier hoe je zelf meer kunt doen om de vogels te beschermen tegen uitsterven.