Op de fiets naar mijn werk

Toen ik net begon met werken bij Dier&Recht was het behoorlijk wennen: urenlang achter een bureau zitten, en dan weer zittend in de bus naar huis. Dat was niet echt aan mij besteed. Ik werd er chagrijnig en iebelig van: dat moest anders!

Op de fiets
Zo fietste ik aan eind zomer 2017 voor het eerst de vijfentwintig kilometer naar kantoor. Het ging prima: wind in de rug, gezellig zonnetje erbij… Ruim een uur later stapte ik heerlijk uitgewaaid het kantoor in. Het lukte meteen beter om stil te zitten. En dan had ik ook nog een flinke terugfietstocht in het vooruitzicht.

In het begin nam ik bij slecht weer nog wel eens de bus. Dan stond ik veel te wachten: de bus kwam niet of ik miste een aansluiting. Bovendien stopte het vaak met regenen halverwege de rit en dan had ik dus spijt als haren op mijn hoofd dat ik niet met de fiets was gegaan. Nu neem ik bijna altijd de fiets en elke dag komt er wel iets bijzonders op mijn pad. Ik moet wel bekennen dat ik sinds kort een elektrische fiets heb aangeschaft. Zo is het ook met regen en tegenwind nog goed te doen.

Ooievaars en lepelaars
Op mijn route, die langs weilanden voert, langs de Amstel en langs het park van Amsterdam, zie ik heel veel verschillende dieren. Natuurlijk de dieren in de wei: paarden, koeien, schapen – afhankelijk van het seizoen met hun jongen. In het voorjaar, en de hele zomer lang, heb ik genoten van de ooievaar die op haar nest zat en uiteindelijk twee prachtige jongen kreeg. In de weilanden zie ik geregeld lepelaars zitten. Het zijn bijzondere vogels met hun lange lepelvormige snavels. Ook de zeldzame snip en de grappige scholekster heb ik meer dan eens gezien. Verder zie ik Nijlganzen, op dit moment met heel veel jongen. Met verbazing leerde ik dat kraaien mosselen uit de modderige oever van de Amstel vissen. Ze laten de mosselen van grote hoogte stuk vallen om vervolgens de inhoud op te peuzelen. Het is nu weer de trektijd van de rivierkreeften; ze steken gewoon, zó voor me langs, het fietspad over!

De verrassingstafel
Halverwege mijn tocht staat bij een boerderij een tafel. Het is een verrassingstafel, kan ik wel zeggen. De eigenaar zet er dagelijks allerlei dingen op die hij of zij niet meer nodig heeft. Er staan stekjes van planten; stekjes van bomen; er liggen soms boeken; vorige week lag er rozemarijn uit de tuin; er staan lege potjes; er lagen eens overtollige kussens; er stonden regenlaarzen. Verzin het maar, en het heeft er een keer bij gestaan. De stekjes van planten neem ik steevast mee naar kantoor – daar kan altijd nog wel een plantje bij. Stekjes van bomen neem ik juist op de terugweg mee − die plant ik dan weer op plekken waar bomen het verschil kunnen maken voor onze natuur. De lege plantenpotjes breng ik altijd weer terug, zodat deze geheimzinnige weldoener ze opnieuw kan vullen.

Zonsopgang en zonsondergang
Inmiddels wordt het weer later licht en vroeger donker. Nu kan ik weer genieten van de prachtige luchten van de zonsopgang en zonsondergang. Soms hangt er nevel in de ochtend en samen met de opkomende zon geeft dat een heus sprookjestafereel. Zo is de reis van en naar mijn werk iedere keer een heerlijke tocht door de natuur, die steeds weer verrassingen met zich meebrengt!