De 21-dagen-meditatie van Deepak Chopra

Even rust en stilte ervaren: zittend op een steen in de bergen; zittend in de tuin, in het bos, of gewoon in de huiskamer op een kussen. Heerlijk vind ik dat! Vijf jaar geleden ben ik in aanraking gekomen met meditatie. Ik deed toen voor het eerst mee met de 21-dagen-meditatie, een programma dat drie keer per jaar gegeven wordt door Deepak Chopra. Mensen over de hele wereld doen eraan mee. Het geeft me een gevoel van verbinding.

Mijn eerste 21-daagse
Ik kan me mijn eerste 21-daagse nog goed herinneren. Ik had me goed ingelezen, en ging met een mooie rechte rug in een soort lotushouding zitten. Oprah Winfrey gaf een introductie, en daarna kwam Deepak aan het woord. Hij luidde de meditatie in met een mantra: een zin in het Sanskriet met een boodschap voor de meditatie. Die mantra moest je in je hoofd herhalen als je gedachten afdwaalden. Met het geluid van een gong begon de meditatie.

Het leken eeuwen
Alles bij elkaar duurde de sessie twintig minuten. Het leken eeuwen. Al na een paar minuten begon mijn rug te zeuren. Die specifieke ‘rechte en toch ontspannen’ houding was ik duidelijk niet gewend. En dan dat ademen… Het moest met een buikademhaling. Ik had het gevoel dat ik mijn buik niet kwijt kon! Binnen dertig seconden was ik bovendien de mantra vergeten.

Ik ben er maar bij gaan liggen, want ik kon gewoon niet blijven zitten. Het was verre van stil in mijn hoofd − de gedachten tuimelden over elkaar heen.

… dan moet het maar zoals het kan!
Mijn vriendin Erna, die ook yogadocente is, loste het probleem van het ademen op: ‘Je hebt een stevig kussen nodig; als je wat hoger zit dan heeft je buik de ruimte.’ Dat klopte, en het hielp meteen. Ik accepteerde dat ik niet lang kon zitten. Ik besloot gewoon iedere keer zittend te beginnen, en als ik het niet meer volhield, te gaan liggen. Mijn motto was: Kan het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan!

Het werd stil in mijn hoofd
Hoewel het mediteren me niet kwam aanwaaien, merkte ik wel dat twintig minuten stilzitten (of stilliggen) een rustmoment creëerde. Het waren vaak de enige minuten op de dag dat ik niet als een kip zonder kop rondrende. Na die eerste 21 dagen besloot ik daarom mee te blijven doen.

Toen ik voor de derde keer aan de 21-daagse meedeed, gebeurde er iets: het werd het stil in mijn hoofd. Niet lang. Geen uren. Misschien was het maar een halve minuut… Het was een hele gewaarwording!

Mediteren kun je leren
Nog steeds ben ik geen ster in mediteren, maar dat hoeft ook niet. Meditatie brengt me altijd rust, en soms brengt het me stilte. In het begin duurden twintig minuten lang, tegenwoordig schrik ik als de gong het einde van de sessie aangeeft. Mediteren moet je leren – en meer dan dat: het ís te leren.

Vandaag, 29 oktober begint er weer een 21-daagse. Ik kan het iedereen aanbevelen die meer contact wil met zichzelf…