Soms kunnen kleine dingen heel belangrijk zijn in je leven. Zo staat de soep van Francien voor mij symbool voor een klein gebaar dat je hele leven lichter kan maken. Als ik zie dat mensen het moeilijk hebben breng ik ze soep.
Drukke week
Het was een drukke week. Bas, mijn man, zat in het buitenland voor werk. Ik – toen nog praktiserend dierenarts – werkte die week extra omdat mijn werkgever op vakantie was. Én het was de week van de avondvierdaagse: mijn zevenjarige dochter deed mee, en natuurlijk wilde ik meelopen met haar.
Maandag en dinsdag was het erg druk op het werk, ik was steeds nét op tijd thuis om met mijn dochter te gaan lopen. Daarna las ik haar voor en legde ik haar in bed. En dan nog een halfuurtje Kelly-tijd, voor ik doodmoe mijn bed inrolde.
Spoedgevallen en hectiek
Op woensdag hadden we meerdere spoedgevallen in de kliniek. Aan het eind van de middag werd Bruno, een jachthond, binnengedragen door zijn baas; hij was in een paar uur tijd doodziek geworden en kon niet meer op zijn poten staan. Ik onderzocht hem en legde hem aan het infuus.
Bruno’s milt was gedraaid en opgezwollen. Als hij niet meteen geopereerd zou worden, zou hij het eind van de dag niet halen. Mijn team en ik spoedden ons de operatiekamer in. Ik verwijderde zijn milt, en zodra die eruit was, knapte Bruno zienderogen op.
Slecht nieuws
Aan het eind van die middag kwam mijn vriendin de kliniek binnen. Ze moest met spoed bij de huisarts komen voor de uitslagen van een onderzoek. Geen goed teken… Haar man was niet thuis, ze vroeg of ik mee kon gaan. Natuurlijk! Ik droeg het werk over aan mijn team, en ging met haar mee. Ze kreeg ontzettend slecht nieuws. Ik was de eerste die haar opving. Het was zwaar. Loodzwaar. Haar man kwam, en ik gaf ze de ruimte.
Het verdriet nam ik mee naar huis, mee naar de avondvierdaagse. Ik voel het nog in mijn hart… Terwijl ik dit opschrijf, schieten de tranen me in de ogen en voel ik mijn schouders verstrakken.
Francien brengt soep
Die avond renden en huppelden mijn dochter en haar vriendinnen vrolijk voor me uit. Francien, de moeder van mijn dochters vriendin, vroeg hoe het ging. Ik vertelde haar alles wat er die dag gebeurd was, en ook dat ik het zó druk had dat ik niet wist hoe ik het eind van de week moest halen.
Die avond, toen onze kinderen al in bed lagen, ging de deurbel. Francien stond voor de deur met een grote pan groentesoep. ‘Zo, nu hoef je morgen in elk geval niet te koken!’ Die soep betekende heel wat meer voor me dan een pan eten…
Voel, kijk, hoor, ruik en proef de natuur 
Een gedachte over “Soep van Francien”