Een sprookjesachtige wandeling

Heerlijk kuieren zonder plan in de stilte van de Belgische Ardennen, ik kan het je aanraden. Ik kwam helemaal tot rust in de vroege zomer van 2019 bij het geluid van de klaterende beek en de geuren van het bos. Ik voelde me deel van de natuur.

De watervallen van de trollen
Ik liep over een verend pad tussen de eiken en beuken en volgde de beek. Er groeiden allerlei mossen en varens langs en er lagen grote stenen. Stenen om even op te zitten, en te luisteren naar het stromende water en het gefladder en gefluit van vogeltjes. Stenen om even op te liggen en te zijn. Stenen om met blote voeten een zonnegroet op te doen.

Ik volgde de loop van de beek omhoog en daar stond ik dan bij de Cascades des Nutons – de watervallen van de trollen. Daar op die mooie plek genoot ik van koffie en een broodje. Ik deelde de kruimels met een paar nieuwsgierige mussen. De trollen hielden zich voor me verborgen…

De vlinderbomen
Ik liep verder langs de beek en ineens werd mijn aandacht getrokken door iets kleurrijks op een boomstam. Het waren gehaakte vlinders. Ik raakte ze aan. Het mooie groene bos kreeg extra glans; iemand was me voorgegaan en had deze vlinders hier achtergelaten.

Tien minuutjes later kwam ik nog zo’n vlinderboom tegen en een kwartiertje later een derde… Ik haalde de rode vlinder los van de derde boom en hing hem aan mijn tas. Ik voelde me licht en vrolijk.

De reuzesteen omringd met bomen
Inmiddels was ik van de beek afgedwaald en in een dennenbos beland. En daar, midden op mijn route, lag een enorme steen. Eromheen stonden bomen in een cirkel. Ik deed mijn schoenen uit, legde mijn rugzak af en klom op die reuzegrote steen. Ik ging liggen en keek omhoog. De kruinen van de bomen hielden nog net een klein stukje lucht vrij. Ik voelde me verwarmd en omringd door liefde. Hoelang ik daar gebleven ben? Ik weet het niet.

Ik was beland bij de Dolmen van Solwaster – zo bleek later. En daarmee viel alles op zijn plek – bij dit grafmonument had ik tijdloosheid ervaren. Als ik de rode vlinder aan mijn tas zie hangen en ik raak hem even aan, ben ik zo weer in dat moment.