De verrassingsplant

Na twintig jaar zie ik Michiel weer. Ik ken hem uit de tijd dat ik voor dierenarts studeerde; hij wás toen al dierenarts. We zijn van plan te gaan wandelen – lekker baggeren door het polderlandschap. Maar eerst komt hij koffie drinken bij mij thuis. Als ik de voordeur opendoe, krijg ik meteen een pot met een plant in mijn handen.

De ene helft bij mij en de andere helft bij hem

Het is een prachtige lepelplant. ‘Ik heb hem gesplitst; de andere helft staat bij mij,’ vertelt Michiel. Ik glimlach bij deze gedachte en geef de plant een mooie plek. Het wordt een bijzondere dag – geen spatje regen ondanks de slechte weersvoorspelling. We lopen úren, en praten over onze kinderen, de natuur, en natuurlijk over dieren.

Nieuwe scheuten uit de aarde

Vanaf die dag houden we contact en wandelen we vaker. Intussen groeit de lepelplant als kool. Na twee maanden zie ik groene stengels in de pot komen. Ik app Michiel een foto met de tekst: Hey, je plant doet het goed, er komen al nieuwe scheuten uit de aarde. Hij vertelt dat zijn helft inmiddels bloeit.

Grapjas!

En dan, drie weken later, zie ik paarse bloempjes tussen de bladscheuten verschijnen. Een lepelplant heeft écht geen paarse bloemen… Michiel heeft bloembollen verstopt bij de plant! De paarse bloempjes zijn hyacinten. Wat een verrassing!

Ik app hem opnieuw: ‘Grapjas! Een warm gevoel en een grote glimlach…’