Van het ene op het andere moment ben ik compleet afhankelijk: ik kan nog geen kop koffie naar de andere kant van de kamer dragen want in elke hand heb ik een kruk. Ik mag (en kan) niet fietsen, niet autorijden. Boodschappen doen? Vergeet het maar! Ik ben letterlijk stilgezet. En toch ben ik dankbaar...