Hemelse dag bij de Gelderse Poort

Bij een oude steenoven langs de Waal parkeren we de auto, Anno en ik. We gaan wandelen bij de Gelderse Poort. Met een goed gevulde rugzak gaan we op pad – gelukszoekers zonder plan.

De visarend en de zeearend

We steken een paadje in richting de rivier, en al gauw lopen we langs de Waal. Er staat een koude wind, maar de eerste aprilzon verwarmt onze gezichten. Als we even later met een bak koffie op het Waalstrandje zitten, zweeft er een reusachtige vogel boven ons. Vol verbazing staren we ernaar door onze kijkers… het is een zeearend! Ineens zie ik nóg een grote roofvogel. Een visarend? Anno bevestigt het juichend.

Hij stond hier…

Dan zien we in de modder sporen van een kleine ree. Er komen onbekende sporen bij… We volgen ze en zo struinen we voorzichtig door het modderige, begroeide landschap. Ineens wordt het duidelijk: twee pootjes afgedrukt bij een wilg. De wilg is afgeknaagd, je ziet de afdruk van lange tanden in het afgebroken hout. Het kan niet langer dan een of twee dagen geleden zijn. Hij stond hier, precies op deze plek, te knagen: een heuse bever!

De bever

Dan ineens verstijft Anno. Sssst gebaart hij. Een mannetjesfazant vliegt met veel kabaal op uit een hoop takken. Anno wijst en fluistert: ‘Kijk daar, Kelly.’ Takken kraken, ik zie ze bewegen. Vlak voor ons kruipt een bever onder de takkenbossen vandaan. Zomaar midden op de dag. Hij kijkt ons aan, onverstoorbaar. Wij staan daar ademloos. De bever loopt kalmpjes over het door hemzelf gebaande pad zijn burcht uit en glijdt voor onze neuzen het water in. Dat lange lijf en zijn lange staart drijven op het water tot hij besluit te duiken…

Buitenkeuken aan de Waal

Halverwege de middag liggen we languit in de zon op het warme zandstrand langs de Waal. We raken niet uitgepraat over het reetje dat ons pad kruiste, de graspieper die op een paaltje zat, de paardjes die aan Anno’s hand knabbelden, de visarend en de zeearend, en natuurlijk de bever! Samen lopen we naar de auto terug om naar huis te gaan – althans, dat dénk ik. Maar Anno tovert een pan met linzencurry uit de achterbak en een gasbrandertje. We lopen terug naar het strand en daar genieten we samen van een heerlijke maaltijd met rode wijn bij de ondergaande zon.

Een hemelse dag bij de Gelderse Poort! 🙂