Plastic opruimen met mijn hond

Met mijn hond Bindi heb ik heel wat kilometers afgelegd. We wandelden zelfs de laatste jaren van haar leven nog elke dag minstens anderhalf uur. Ze hield ontzettend van rennen en zwemmen, en als jachthond apporteerde ze van alles.

Rommel oprapen
Ze sjouwde ook graag flinke stukken hout mee – hoe groter hoe beter! Soms waren die takken wel twee meter breed. Dan kon ze een brug niet over, omdat ze bleef haken achter de relingen. Loslaten was geen optie, en dan hielp ik haar zijdelings de brug oversteken, met tak en al.
Ik ging me steeds meer ergeren aan de troep die in de natuur rondslingerde, en begon die rommel tijdens onze wandelingen op te rapen. Plastic of blik nam ik mee naar huis om te scheiden. Andere troep ging in de dichtstbijzijnde afvalbak. Bindi rende vrolijk mee en droeg de plastic flesjes voor me.

Apporteren uit het water
Al snel werd Bindi een echte hulp bij het opruimen van plastic. Ik wees haar aan waar iets in de sloot lag, en dan sprong zij erin en haalde het op. In haar jonge jaren zwom ze zó naar de overkant en terug. Ik kon haar tientallen meters vooruitsturen het water over. Later, toen ze oud en stijf werd, bleef ze wat dichter bij de kant. Dingen die verder weg dreven, kon ze ook niet meer zo goed zien.

I pick up plastic
Tijdens het wandelen ontmoette ik Bas Griffioen. Zoals zo vaak droeg Bin een flesje. Ik pakte haar dat net af, want er lag nóg een flesje in de sloot. Bas keek toe hoe ik Bindi het water in stuurde. ‘Wauw, wat heb jij een geweldige hond!’ zei hij lachend, ‘mag ik haar op de foto zetten?’ Hij stelde zich voor en vertelde over zijn facebookpagina I pick up plastic. Door plastic op te rapen en daar steeds een foto van te maken, inspireert hij anderen om óók plastic op te rapen. Zijn pagina heeft inmiddels al meer dan duizend volgers – die ook weer troep opruimen.

Bindi op de omslagfoto
Bas is fotograaf en de foto werd prachtig. Tot op de dag van vandaag prijkt mijn schat als inspiratiebron op de omslag van I pick up plastic. Inmiddels moet ik mijn lieve maatje en plastichulpje alweer anderhalf jaar missen. Het gemis wordt langzaamaan minder scherp. De pijn vervaagt en mooie herinneringen komen ervoor in de plaats.

Ik blijf plastic opruimen
Nog steeds ruim ik plastic en andere rommel op, maar nu meestal in m’n eentje. Onderweg naar de supermarkt stap ik van mijn fiets om blikjes en flesjes in mijn fietsmand te gooien, en tijdens een wandeling buk ik even om wat op te rapen. Het is eenvoudig – en een stuk beter dan je aan de troep te ergeren en door te lopen!