Wat overschiet, gaat (niet!) op de composthoop

Laatst gaf ik een pakketje af bij de bloemenzaak in ons dorp, die ook een pakketservice heeft. En eindelijk had ik de moed om te vragen wat ik al weken in mijn hoofd had…

Wat gebeurt er met onverkoopbare bloembollen?

Een heerlijke geur komt mijn neus binnen als ik mijn pakketje afgeef. “Welke bloemen ruiken hier zo lekker?” vraag ik. En zo raak ik aan de praat met Nant, de eigenaar van de zaak. Hij is een opgewekte man met pretogen. Ik vraag wat hij met de narcissen en blauwe druifjes doet als het seizoen voorbij is en hij ze niet meer kan verkopen.
“Nou, ik stop er heel wat in de straat in de grond en ik geef veel bollen aan buren, maar ik krijg lang niet alles weggewerkt. Wat overschiet, gaat op de composthoop.”
“Zou ik niet wat van die uitgebloeide bloembollen mogen hebben?” vraag ik hem. “Ik wil ze stiekem in de gemeentetuin in de grond stoppen.”

Ik heb een karretje vol voor je

Nant begint te glimmen bij dat idee. Hij belooft me binnenkort te bellen en noteert mijn naam en nummer. Nog diezelfde dag gaat de telefoon: “Nou ik heb een karretje vol voor je, kom maar kijken wat je ermee kunt.” De volgende dag, 5 mei, stap ik even na tienen de winkel in. En daar val ik met mijn neus in de boter – of eigenlijk in de taart. Nant nodigt me namelijk meteen uit voor koffie en taart, want vandaag is het feest.

Daar zit ik dan aan een lange tafel vol gezellige mensen. Martin, bevriend met de familie en vroeger kweker, heeft als zevenjarige de dag van de bevrijding echt meegemaakt. Hij vertelt over die dag: hoe iedereen feestvierde, de straat op ging, en hoe mooi hij het vindt om dit samen te vieren. Hij geeft me meteen een paar tips voor de bollen: “Stop ze helemaal in de aarde en bedek ze met losse grond. Laat de stengels en dorre bloemen er gewoon aan zitten. Die geven de bollen de energie voor volgend jaar.”

Ik kan m’n geluk niet op!

Na de koffie laat Nant zijn ‘karretje’ met bollen zien. Het blijkt een stellingkast met vijf planken vol! Narcissen, blauwe druifjes, witte druifjes en hyacinten in allerlei kleuren. Wauw! Ik kan m’n geluk niet op. Drie dagen heb ik nodig om al die bollen in de grond te stoppen. En dat levert me een scheepslading aan gezellige praatjes met nieuwsgierige mensen op én thee en koekjes bij een Koerdisch gezin – maar dat verhaal is voor een andere keer.

Nu is het afwachten. Afwachten wat er volgend voorjaar allemaal zal gaan bloeien voor de bijtjes en de vlinders…