Egelwonderland

Deze keer voor het eerst een gastblogger aan het woord: Ciska van Beek. Zij heeft egels in haar tuin en ze hielp een egel in nood en redde zijn leven…

Een huisje van steen
Ieder voorjaar tijdens de snoeiwerkzaamheden, kom ik er wel een tegen: een egel. Opgerold als bolletje met stekels die ruw ontwaakt, als ik zijn met takken bedekte huisje ontdek. Soms bedek ik hem dan opnieuw met een dik bladerdek, om de volgende dag tot de ontdekking te komen dat hij zijn verstoorde slaapplaats toch niet zo prettig vindt en op zoek is gegaan naar een nieuwe plek. Ook heb ik een keer een nieuwe slaapplaats voor onze kleine vriend gemaakt nadat de struik waaronder hij zich had ingenesteld in het geheel uit de tuin was verdwenen. Met een paar stoeptegels maakte ik een huisje voor hem. In dit stenen huisje, gevuld met bladeren, heeft hij zich toch nog een tijdje schuil gehouden voor het echte ontwaakmoment aanbrak. Hoezeer ik ook mijn best deed, nooit kreeg ik mijn stekelige vriendje bij daglicht te zien.

Een hele egelfamilie!
Dit voorjaar trof ik nergens een egel aan en net op het moment dat ik dacht dat hij de winter misschien niet overleefd had, zag ik hem opeens. Het zachte ritselen van de bladeren verraadde zijn aanwezigheid en daarna zag ik hem snel weglopen.

De volgende dag bij thuiskomst zocht ik al snel het grasveld af. Ja, ik had geluk! Ik zag hem lopen. En hij bleek niet alleen te zijn. Een stukje verder liep er nog een, en daar nog een. Maar liefst vier egels liepen er door het gras. Ieder op een eigen stukje. Ze liepen een stukje bij elkaar vandaan zodat ze elkaar niet in de weg liepen. De volgende dagen zag ik, vanuit het keukenraam, de vier kleine bruine bolletjes door het gras heen zigzaggen.

Egel in nood
Op een dag miste ik een egel. Bij een rondje door de tuin kwam ik hem al snel weer tegen. Hij zat vast in het net wat nog over de bessenstruik heen zat. Voorzichtig knipte ik hem los. Hij zat echter zover in het net verstrikt dat het gaas rond zijn middel zat. Voorzichtig pakte ik hem op en zette hem in een doos. Als een professionele dierenarts hielp ik hem verder. Ik gaf mijn dochter een paar handschoenen zodat ze het beestje stevig vast kon houden, en ik  knipte heel voorzichtig het gaas rond hem weg. Het bleek een lastig klusje te zijn. Het gaas zat bijna tegen zijn lijfje aan en ik wilde het egeltje natuurlijk niet verwonden. Het werd dus een precisie werkje maar uiteindelijk was de operatie geslaagd. Om hem een beetje op zijn gemak te stellen hadden de kinderen inmiddels wat wormen voor hem bij elkaar gezocht. Ik zette de egel weer in het gras en hij begon direct te eten. Daarna zag ik hem al rondscharrelend door het gras zijn weg weer zoeken. Operatie geslaagd!

Winterslaap
Zo plotseling als ik de egels gezien heb, zo plotseling zijn ze ook weer verdwenen. Er zijn geen leuke zigzaggende stekelige bolletjes meer te zien op ons grasveld. Het zal inmiddels tijd zijn voor hun winterslaap. Ik kijk nu al uit naar het voorjaar. Hopelijk verstoor ik hun rust niet en komen ze me nog een keer verrassen.

Help zelf een egel
Helaas heeft de egel het zwaar. Door de droge zomer waren er weinig insecten en wormen als voedsel. Daardoor hebben veel egels nu te weinig vet om in winterslaap te komen. Zie je overdag een egel lopen? Dan klopt er meestal iets niet, ga op onderzoek uit en help een egel in nood! De egelbescherming heeft er veel informatie over, ook over hoe je een egel bijvoert. Bij twijfel kan je overleggen en hem indien nodig naar een egelopvang brengen.